Dokumentacja historyczna

1839

Kar. Zalesie (MpKwat IV/4 · Bijak 2001 240)

1895

Zalesie (SGKP XIV/331 · Bijak 2001 240)

1921

Zalesie (Sk I/40 · Bijak 2001 240)

1952

Zalesie Górne (UW 24 · Bijak 2001 240)

1971

Zalesie Górne (UN 136/27 · Bijak 2001 240)

2020

Zalesie Górne (PRNG-1)

Formy gramatyczne

• • ‍ Zalesie Górne
  • D. Zalesia Górnego
  • zaleski, lok. zalesiński
  • zalesianin

Pochodzenie

Zalesie Górne (zestawienie) [Bijak 2001, 240]

• • pol. ap. zalesie «miejsce za lasem»
  • równa formalnie apelatywowi
  • n. topograficzna
• • pol. Górne «w opozycji do Dolne (Zalesie Dolne, dziś część Piaseczna)»
  • człon dyferencyjny

Zdjęcie

Jeden ze stawów w Zalesiu Górnym (źródło: google.pl/images)

Wiadomości historyczne

W 1934 w Zalesiu Górnym rozpoczęło działalność Stowarzyszenie Przyjaciół Zalesia Górnego, które wydawało własne czasopismo „Nowoczesne Osiedle”. Stowarzyszenie działa do dziś. Na terenie miejscowości znajduje się kościół św. Huberta, którego zachodnią boczną nawę stanowi zabytkowy kościółek z drewna sosnowego, zbudowany w latach 1938-1939. W latach 70. i 80. XX wieku okres świetności przeżywał ośrodek wypoczynkowy "Wisła", który obecnie został reaktywowany pod inną nazwą.

Współczesność

Zalesie Górne leży na terenie Chojnowskiego Parku Krajobrazowego. Znaczną część jego powierzchni stanowi las i przylegające do niego stawy. Jest jedną z najpopularniejszych podwarszawskich miejscowości wypoczynkowych. Na jej terenie znajduje się park rozrywki "Planeta Zalesie", którego głównymi atrakcjami są kajaki i rowery wodne, wyciąg do wakeboardu, a także Dzielnica Filmowa, gdzie znajduje się 300 eksponatów filmowych.

Źródła

MpKwat

Topograficzna karta Królestwa Polskiego, 1839, IV/4. ‍ Zobacz

PRNG-1

Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych - nazwy miejscowości, 2020. ‍ Zobacz

SGJP

Marcin Woliński, Zygmunt Saloni, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk   Słownik gramatyczny języka polskiego, wyd. IV, Warszawa 2020. ‍ Zobacz

SGKP

Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski (red.)   Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, 1-15, Warszawa 1880-1914, XIV/331. ‍ Zobacz

Sk

Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, 1-15, Warszawa 1921-1925, I/40. ‍ Zobacz

UN

Witold Taszycki (red.)   Urzędowe nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych: Nr 12, Powiat oświęcimski, województwo krakowskie; Nr 23, Powiat kielecki i powiaty miejsckie Kielce i Skarżysko-Kamienna, województwo kieleckie; Nr 37, Miasto stołeczne Warszawa; Nr 40, Powiat brzeziński, województwo łódzkie; Nr 128, Powiat łosicki, województwo warszawskie; Nr 131, Powiat mławski, województwo warszawskie; Nr 136, Powiat piaseczyński, województwo warszawskie; Nr 149, Powiat wyszkowski, województwo warszawskie, 1-197 (12, 23, 37, 40, 128, 131, 136, 149), Warszawa 1963- 1972 (1964 (12, 37), 1966 (23), 1974 (40), 1971 (128), 1972 (131), 1972 (149), 136/27. ‍ Zobacz

UW

Wykaz gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1 VII 1952 r., Warszawa 1952, 24. ‍ Zobacz

Literatura

Bijak 2001

Urszula Bijak   Nazwy miejscowe południowej części dawnego województwa mazowieckiego, Kraków 2001, 240. ‍ Zobacz

Powiązane miejscowości